Nobita yine günlerden bir gün, odasında oturmuş ve her zamanki gibi söylenmeye devam ediyordu. Bu sırada Doraemon, büyük bir neşe ile odaya girdi ve söylenen Nobita’ya şöyle bir baktı. Doraemon: “Nobita neden yine söylenip duruyorsun?” dedi. Nobita ise “Sonunda geldi işte. Haziran demek istedim. En nefret ettiğim ay. Yılın en korkunç ayı yine geldi. Peki, neden mi nefret ediyorum! Koskoca ayda bir tek ulusal tatil bile yok. Bu durumdan nefret ediyorum. Çok mutsuzum.” dedi.
Doraemon ise “O halde neden biz bir tatil yaratmıyoruz?” diyerek tembel Nobita’yı sevindirdi. Nobita,“Hmm… Haklısın, peki bunu yapabilir miyiz?” diye sordu. Doraemon da “Tabii ki” diyerek, elini sihirli cebine doğru yöneltti. Ve “Standart Japon Takvimi” sihirli aletini çıkarttı.
Bu takvim üzerinde yapılan her değişiklik, tüm ülkeyi aynı anda etkiliyordu. Nobita, önce tüm ülkeyi etkileyen bir şeyin tüm insanlara zarar verebileceğini düşünse de, herkesin daha fazla tatilden hoşlanacağını düşünerek işe koyuldu. Doraemon’un kendisine verdiği Japonya bayrağının olduğu stickerı, Haziran’ın 1. gününün olduğu alana yapıştırdı. Sadece stickerı yapıştırması ile iş bitmiyordu elbette. Doraemon, “Peki bu ne tatili olacak Nobita?” diye sordu. Nobita da kendisi ile özdeşleşen miskinlik kelimesinden yola çıkarak, “Dünya miskinlik günü olsun.” dedi ve Standart Japon Takvimi’nin üzerine bunu da hızlıca yazdı.
Takvim 1 Haziran’a geldiğinde, Nobita sabah bir korku ve heyecanla uyandı ve evin içerisinde okula geç kaldığını düşünerek koşuşturmaya başladı. Fakat anne ve babasının yanına gittiğinde onların da büyük bir miskinlikle uyuduklarını gördü. Ve hatta ailesi ona; “Nobita… Senin gibi birinin böyle bir günü unutması nasıl mümkün olabilir?” diye gülüştüler. Doraemon ise Nobita’yı bir kenara çekerek, “Nasıl kendi oluşturduğun tatil gününü unuttun Nobita” diyerek güldü.
Doraemon ve Nobita, tatil olduğu için tüm arkadaşlarının dışarıda oyun oynadıklarını düşündüler ve hemen dışarıya çıktılar. Her zaman oyun oynadıkları alana gittiklerinde ise kimsenin orada olmadığını gördüler. Tek tek tüm arkadaşlarının evlerine giden Doraemon ve Nobita, hepsinin büyük bir miskinlikle yataklarında yattıklarını gördüler. Sonrasında durumu biraz garipseseler de tatil olmasının verdiği mutluluk ile eve döndüler.
Doraemon ve Nobita’nın karınları epey acıkmıştı. Annesinin yanına giden Nobita, aç olduğunu söyledi fakat annesi Miskinlik Günü’nde hiç kimseye yemek pişiremeyeceğini söyledi. Babası da duruma “Yasalara uymamız gerekiyor Nobita” diye cevap verince, Doraemon ve Nobita soluğu mutfakta aldılar. Mutfakta tek bir ekmek kırıntısı bile bulamayan ikili, çareyi dışarıdan yemek söylemekte buldular fakat Dünya Miskinlik Günü’nde açık bir yer bulmaları adeta imkânsızdı.
Aç olan Doraemon, kendisinin bir robot olduğunu hatırladı ve gün bitene kadar kendini uyku moduna aldı ve kapattı. Nobita şimdi miskinliği ile birlikte tek başına kalmıştı ve çareyi dışarıdan yemek satın almakta aramaya karar vermişti. Dışarıya çıktığında tek bir dükkânın bile açık olmadığını gördü.
Artık açlıktan başı dönmüştü ve neredeyse bayılacak duruma gelmişti. Derken, “Hırsız vaaaar!” sözlerini işitti ve ara sokaktan bir kedinin ağzında bir balık ile kendisine doğru koştuğunu gördü. Kediyi durdurdu ve balığı almak için kedi ile kavga etti. Nihayet balığı ele geçiren Nobita, hemen balığı pişirmek için soluğu her zaman oyun oynadıkları yerde buldu.
Gian ise tüm gün yatmanın verdiği açlık hissi ile kendini dışarıya atmış ve yemek arıyordu. Derken, Nobita’nın pişirdiği balığın kokusunu aldı ve oraya doğru yöneldi. Nobita ve Gian karşı karşıya geldiklerinde, Nobita balığı Gian’a kaptırmamak için tüm hızıyla polis karakoluna doğru koşmaya başladı. Fakat koşarken balığı elinden düşüp, doğruca Gian’in ağzına girdi. Karakolun önüne gelen Nobita, burada anladı balığını kaybettiğini… Derken, açlığa dayanamayan Nobita, eve koşarak Doraemon’u yeniden çalıştırdı ve bu tatil gününü artık bitirmesini söyledi. Doraemon ise “Takvimin üzerindeki stickerı çıkart ve her şey normale dönsün” dedi ve Nobita ise stickerı çıkarttı ve her şey normale döndü.
